Catullus

Cicak_Cat22_Latin112_2013

Catullus blends Aesopic fable with literary criticism and good old fashioned ridicule in poem 22, about the stylish but overly wordy poet Suffenus. Joelle Cicak argues that this many-sided poem must be understood in the context of the movement of “new poets” (poetae novi) of which Catullus was a part. Catullus 22 discussed, translated, and read aloud by Joelle Cicak.

Suffenus iste, Vare, quem probe nosti,

homo est venustus et dicax et urbanus,

idemque longe plurimos facit versus.

Puto esse ego illi milia aut decem aut plura

perscripta, nec sic ut fit in palimpsesto

relata: cartae regiae, novi libri,

novi umbilici, lora rubra membranae,

derecta plumbo et pumice omnia aequata.

Haec cum legas tu, bellus ille et urbanus

Suffenus unus caprimulgus aut fossor

rursus videtur: tantum abhorret ac mutat.

Hoc quid putemus esse? Qui modo scurra

aut si quid hac re scitius videbatur,

idem infaceto est infacetior rure,

simul poëmata attigit, neque idem umquam

aeque est beatus ac poëma cum scribit:

tam gaudet in se tamque se ipse miratur.

Nimirum idem omnes fallimur, neque est quisquam

quem non in aliqua re videre Suffenum

possis. Suus cuique attributus est error;

sed non videmus manticae quod in tergo est.

Image source: http://www.loc.gov/wiseguide/jan06/images/rare-b.jpg