Latin Poetry Podcast

d. M. L. Comagi Firmi milit(is) leg. II Parth. qui vixit ann. XXVII m. II d. V

Parcae te miseris rapuere parent(ibus) urna
spectantes livente animo tuae gloriae cursum
fletus in perpetuo miserae reliq(uisti) dolore,
nec potuit corpus a sodalib(us) tradi sepulchro.
me decepisti, nimium horfanam tu reliquist(i)

Nigidia Firmina mater infeliciss(ima) filio pientissimo.

Subscribe with

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

Varus me meus ad suos amores
uisum duxerat e foro otiosum,
scortillum, ut mihi tum repente uisum est,
non sane illepidum neque inuenustum,
huc ut uenimus, incidere nobis
sermones uarii, in quibus, quid esset
iam Bithynia, quo modo se haberet,
et quonam mihi profuisset aere.
respondi id quod erat, nihil neque ipsis
nec praetoribus esse nec cohorti,
cur quisquam caput unctius referret,
praesertim quibus esset irrumator
praetor, nec faceret pili cohortem.
‘at certe tamen,’ inquiunt ‘quod illic
natum dicitur esse, comparasti
ad lecticam homines.’ ego, ut puellae
unum me facerem beatiorem,
‘non’ inquam ‘mihi tam fuit maligne
ut, prouincia quod mala incidisset,
non possem octo homines parare rectos.’
at mi nullus erat nec hic neque illic
fractum qui ueteris pedem grabati
in collo sibi collocare posset.
hic illa, ut decuit cinaediorem,
‘quaeso’ inquit ‘mihi, mi Catulle, paulum
istos commoda: nam uolo ad Serapim
deferri.’ ‘mane’ inquii puellae,
‘istud quod modo dixeram me habere,
fugit me ratio: meus sodalis—
Cinna est Gaius—is sibi parauit.
uerum, utrum illius an mei, quid ad me?
utor tam bene quam mihi pararim.
sed tu insulsa male et molesta uiuis,
per quam non licet esse neglegentem.’

The translation given here is from the wonderful bilingual edition by Peter Green, The Poems of Catullus (Berekely: University of California Press, 2005).

Subscribe with

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

Pellibus et sutis arcent mala frigora bracis,
oraque de toto corpore sola patent.
Saepe sonant moti glacie pendente capilli,
et nitet inducto candida barba gelu;
nudaque consistunt, formam seruantia testae,
uina, nec hausta meri, sed data frusta bibunt.
Quid loquar, ut uincti concrescant frigore riui,
deque lacu fragiles effodiantur aquae?
Ipse, papyrifero qui non angustior amne
miscetur uasto multa per ora freto,
caeruleos uentis latices durantibus, Hister
congelat et tectis in mare serpit aquis;
quaque rates ierant, pedibus nunc itur, et undas
frigore concretas ungula pulsat equi;
perque nouos pontes, subter labentibus undis,
ducunt Sarmatici barbara plaustra boues.

Subscribe with

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

Calpurniane, salue properis uersibus.
Misi, ut petisti, tibi munditias dentium,
nitelas oris ex Arabicis frugibus,
tenuem, candificum, nobilem puluisculum,
complanatorem tumidulae gingiuulae,
conuerritorem pridianae reliquiae,
ne qua uisatur taetra labes sordium,
restrictis forte si labellis riseris.

Subscribe with

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

nil ergo optabunt homines? si consilium uis,
permittes ipsis expendere numinibus quid
conueniat nobis rebusque sit utile nostris;
nam pro iucundis aptissima quaeque dabunt di.
carior est illis homo quam sibi. nos animorum 350
inpulsu et caeca magnaque cupidine ducti
coniugium petimus partumque uxoris, at illis
notum qui pueri qualisque futura sit uxor.
ut tamen et poscas aliquid uoueasque sacellis
exta et candiduli diuina thymatula porci, 355
orandum est ut sit mens sana in corpore sano.
fortem posce animum mortis terrore carentem,
qui spatium uitae extremum inter munera ponat
naturae, qui ferre queat quoscumque labores,
nesciat irasci, cupiat nihil et potiores 360
Herculis aerumnas credat saeuosque labores
et uenere et cenis et pluma Sardanapalli.
monstro quod ipse tibi possis dare; semita certe
tranquillae per uirtutem patet unica uitae.
nullum numen habes, si sit prudentia: nos te, 365
nos facimus, Fortuna, deam caeloque locamus.

Subscribe with

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

This is a song for the retiring professor Fitts in Classical Studies and Archaeology, a hymn to his achievements and stature. It includes a brief mention of his resemblance to the Roman emperor Vespasian (see the photo below). The melody is from an old English folksong, “I Drew My Ship into the Harbor.”

He’s dug a trench in old Mycenae

He’s dug a trench in Scottish glens

He’s dug a trench, and then fell in it

Naught but a crane will lift him out again.

O knees, o knees, why do you fail me?

Come help me ‘scape this blasted ditch.

O lift me up, and off to Boston,

And make another surgeon rich.

Good emperor Fitts, spit of Vespasian,

A finer emperor no land knows

But those of us who’ve seen him naked

Are glad this emperor has his clothes.

With Mary now for green Augusta,

Carlisle’s loss is Georgia’s gain.

There raise a glass to those that love you,

Until we all do meet again.

Subscribe with

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

Subscribe with

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

[audio:http://blogs.dickinson.edu/archive/images/hymn-to-a-gladiator.mp3]

Hermes Martia saeculi uoluptas,
Hermes omnibus eruditus armis,
Hermes et gladiator et magister,
Hermes turbo sui tremorque ludi,
Hermes, quem timet Helius, sed unum, 5
Hermes, cui cadit Aduolans, sed uni,
Hermes uincere nec ferire doctus,
Hermes subpositicius sibi ipse,
Hermes diuitiae locariorum,
Hermes cura laborque ludiarum, 10
Hermes belligera superbus hasta,
Hermes aequoreo minax tridente,
Hermes casside languida timendus,
Hermes gloria Martis uniuersi,
Hermes omnia solus et ter unus. 15

Subscribe with

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

Phoebe, salutiferum quod pangimus adsere carmen
inuentumque tuum prompto comitare fauore.
tuque, potens artis, reduces qui tradere uitas
nosti et in caelum manes reuocare sepultos,
qui colis Aegeas, qui Pergama quique Epidaurum,
qui quondam placida tectus sub pelle draconis
Tarpeias arces atque inclita templa petisti
depellens taetros praesenti numine morbos:
huc ades et quicquid cupido mihi saepe locutus
firmasti, cunctum teneris expone papyris.

at male digestis si crapula saeuiet escis,
ex pipere et calida florem de rore marino
ebibe; seu salibus piper adde et tenue cuminum,
quae coctis iunges epulis ac rapta uorabis.
aut cubitum pergens sucum cape tristis aceti.
uentriculus mergi tactus sale theriacusque
tosto pane super, piperis quoque puluere multo
miscetur: capies diuinum munus in istis.
proderit hoc stomacho, uictas et concoquet escas:
grana peregrini piperis diffindito quinque,
nicolao molli quae mane inserta capesses.

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS

[audio:http://blogs.dickinson.edu/archive/images/a-cyclops-in-love.mp3]  

Candidior folio nivei Galatea ligustri,
floridior pratis, longa procerior alno,
splendidior vitro, tenero lascivior haedo,
levior adsiduo detritis aequore conchis,
solibus hibernis, aestiva gratior umbra,
mobilior damma, platano conspectior alta,
lucidior glacie, matura dulcior uva,
mollior et cycni plumis et lacte coacto,
et, si non fugias, riguo formosior horto . . .
Iam modo caeruleo nitidum caput exere ponto,
iam, Galatea, veni, nec munera despice nostra!
certe ego me novi liquidaeque in imagine vidi
nuper aquae, placuitque mihi mea forma videnti.
adspice, sim quantus: non est hoc corpore maior
Iuppiter in caelo, nam vos narrare soletis
nescio quem regnare Iovem; coma plurima torvos
prominet in vultus, umerosque, ut lucus, obumbrat;
nec mea quod rigidis horrent densissima saetis
corpora, turpe puta: turpis sine frondibus arbor,
turpis equus, nisi colla iubae flaventia velent;
pluma tegit volucres, ovibus sua lana decori est:
barba viros hirtaeque decent in corpore saetae.
unum est in media lumen mihi fronte, sed instar
ingentis clipei. quid? non haec omnia magnus
Sol videt e caelo? Soli tamen unicus orbis.

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS